به گزارش مجله خبری نگار، حسین ابراهیمی مقدم، روانشناس و استاد دانشگاه دربارهی جار زدن اشتباهات و ایرادات دیگران بیان کرد: انتقاد و ایراد گرفتن به اقدامات و کارهای انسان زمانی به وجود میآید که فرد به سمت جلو و در مسیر زندگی حرکت میکند، وگرنه تا زمانی که انسان هیچ گونه حرکتی نداشته است، طبیعتا اتفاقی نیوفتاده که فرد مورد نقد یا تمسخر قرار بگیرد.
این روانشناس گفت: حرکت افراد به سمت زندگی ارزشمند است، حال ممکن است اشکالی هم در این مسیر به افراد وارد باشد، اما نباید کسی را مورد تمسخر و طعنه قرار داد.
ابراهیمی نژاد افزود: انسانهای مختلف، میزان سطح تلقین پذیری شان متفاوت است. بعضی افراد هستند که خیلی زود تحت تاثیر قرار میگیرند؛ گاهی با یک کلام در ارتباط با اشتباه فرد و در بوق و کرنا شدن خطای وی، این آدم اعتماد به نفس خودش را از دست میدهد چرا که همه اعتماد به نفس بالایی ندارد.
وی گفت: همه افراد از درک این که حرکت و به جلو بودن مهم است برخوردار نیستند با مطرح شدن اشتباهشان به طور نادرست در مسیر زندگی آنها تاثیر سوء میگذارد و سبب عدم موفقیتشان میشود.
این روانشناس تصریح کرد: انتقاد و برسی ایرادات دیگران باید به صورت سازنده باشد، به اصطلاح حال کسی را نگیریم و همه را به یک چشم نگاه نکنیم.
وی افزود: دلیل اصلی جار زدن ایراد دیگران و بزرگ نمایی آن، احساس حقارتها و ضعفهای خودشان است. بعضی افراد میخواهند حسهای بد خودشان را با این کار پوشش دهند و نشان دهند که خیلی میدانند و توانایی فهمیدن ضعف بقیه را دارند در صورتی که اگر فرد دانایی بود، هیچگاه در حضور دیگران شخصیت فردی را کوچک و زیر سوال نمیبرد.
ابراهیمی مقدم گفت: اگر کسی بخواهد ایراد و ضعفی را مطرح کند باید محیطی دوستانه را برای ابراز نقد خود انتخاب کند و از کلماتی دلنشین استفاده کند.
این روانشناس راهکاری را برای ایرادات دیگران بیان کرد: بهتر است برای بیان ضعف و ایراد دیگران در کنار محاسن کار ایرادات گفته شود. توصیهی ما همواره این است اگر فردی را مشاهده کردیم که ایراد دیگران را به نادرست جار میزند، به صحبت هایش گوش ندهیم و آن محفل را ترک کنیم.
وی در پایان اشاره کرد: سعی کنیم رفتار درست دیگران را ببینیم و به آنها انرژی مثبت دهیم تا اگر عمل فرد مورد نقد قرار میگیرد، در محیطی دوستانه باشد.